Woensdag 22 januari 2020 heeft er een interview met mij in het Nederlands Dagblad gestaan. Het interview werd telefonisch afgenomen. Een fotograaf kwam langs op mijn werk. Best spannend allemaal. Ik heb toestemming gekregen van het Nederlands Dagblad om het artikel op mijn blog te plaatsen.
‘Ik stond op een tweesprong: IT of mijn hart’
Joke de Laaf (50) heeft een carrière als projectmanager in de ICT achter de rug, een sector waarin ze 28 jaar werkzaam is geweest. ‘Ik twijfelde al eerder over een omscholing richting de zorg, maar privé kon ik de omschakeling niet maken. Qua inkomsten maak je een gigantische duik’, vertelt ze. Ze haalde steeds minder voldoening uit haar werk. ‘Dat sloop er langzaam in. Ik was vooral vermoeid, soms ook geïrriteerd, en had geen energie meer.’ De verhalen van een vriendin die in de zorg werkte, trokken haar belangstelling. In de media las ze dat de vraag naar zorgmedewerkers erg groot is. ‘Ik stond op een tweesprong: verder in de IT of mijn hart volgen. Via een vriendin ben ik in contact gekomen met zorgorganisatie SWZ in Wassenaar en naar een voorlichtingsbijeenkomst gegaan. Er was een goede klik, al gauw was er het plan om een halfjaar mee te draaien als medewerker groepsondersteuning, om te ervaren hoe het is om in de zorg te werken.’ Dat bevalt haar goed: in februari gaat ze starten met HBO-V, de duale variant. Ze kan blijven werken in het kleinschalige verpleeghuis waar ze als leerling is aangenomen. ‘Ik verzorg de mensen die in de wat zwaardere categorie vallen, mensen met een dwarslaesie of zij die heel oud zijn en extra ondersteuning nodig hebben.’ Haar werk bestaat vooral uit praktische taken, zoals mensen helpen met douchen, zorgen voor een zinvolle dagbesteding en koken. Aan de werkzaamheden zelf was ze vrij snel gewend. ‘De grootste verandering was om uit de mannenwereld te komen en in een omgeving te werken waar vooral vrouwen zijn. Dat was wel even omschakelen: ze kletsen meer met elkaar en zijn erg collegiaal.’ Ze gaat elke dag met plezier naar haar werk. ‘Als je je openstelt voor de oudere mensen, dan kun je veel van hen leren. Ze hebben veel levenswijsheid en vertellen prachtige verhalen. Er zijn ook mensen die weinig of geen bezoek krijgen. Hoe mooi is het dan, als je daar van toegevoegde waarde kunt zijn? Dat geeft een positief gevoel. Pas geleden was ik bij een bewoonster die van kerkmuziek houdt, daarvan raakt ze helemaal ontroerd. Ze pakte mijn hand en zei tegen me: ‘’Je moest eens weten hoe dankbaar ik ben dat jullie voor mij zorgen.’’ Of die blinde meneer die je een glaasje wijn brengt en dan voluit begint te praten over zijn prachtige kleindochter die hem weer meeneemt om ergens de gaan eten.
Klik op de link naar het artikel in het Nederlands Dagblad met daarin meer persoonlijke verhalen van zijinstromers in de zorg.
www.maakjijookhetverschil.nl