Sinds februari 2021 werk ik in de wijkverpleging. Werken in de wijkverpleging is een hele andere dynamiek dan in het verpleeghuis. Ik werk vrij zelfstandig maar kan altijd terugvallen op mijn team!
In de wijkverpleging is het contact met de cliënt heel bijzonder, ik kom tenslotte in de privésfeer van de cliënt. Samen met de cliënt, mantelzorgers en medisch specialisten bepaal je welke zorg er nodig is. Een heel belangrijk uitgangspunt is dat je de cliënt zijn eigen regie over zijn/haar leven laat behouden.
Om het werk te kunnen doen moet je flexibel en creatief zijn, je hebt niet altijd de middelen omhanden die je in een instelling hebt. Naast het verlenen van de dagelijkse zorg zoals wassen, douchen, aankleden en medicatie aanreiken ben je ook verantwoordelijk voor onder andere wondzorg, katheterzorg, indiceren van zorg, gezondheidsbevordering en voorlichting.
Maar het lange thuis wonen heeft soms ook een keerzijde…. Zeker nu in coronatijd zie ik mensen vereenzamen. Soms ben ik de eerste waar ze mee kunnen praten. Mooi is het dan dat ik toch dan een lichtpuntje kan zijn in het leven van de ander. Ik kom ook schrijnende situaties tegen en kan iemand echt niet meer zelfstandig thuis wonen. Maar voor wie is dat makkelijk? Ooit staan we er zelf voor. Heel begrijpelijk dat de stap naar een andere woonvorm groot is. Het is ook moeilijk om afscheid te nemen van je vertrouwde omgeving, je huisdier, je plek waar je je veilig voelde…. met de wetenschap dat de volgende plek het eindstation is. Hierover in gesprek gaan met de cliënt is dan heel belangrijk.
Wat ik mooi vind aan de wijkverpleging, geen dag is hetzelfde, doe het met liefde en de dankbaarheid is groot!